Het begint al een beetje te wennen..

Hallo allemaal!

Na mijn geschokte verslag de vorige keer dit keer wel wat leukere verhalen!!
Om te beginnen zijn ik en Martha verhuist naar de kamer naast Jacob en Matthijs, en delen we nu dus een appartement :)

We eten af en toe bij Shamoly en af en toe buiten de deur. We hebben al verschillende ''restaurantjes'' uit geprobeerd. Bij sommige restaurants (de 'Bangla-chinees') is het blijkbaar normaal om als je besteld, dat gerecht te serveren als protie voor drie personen. Wij bestelen allen appart en tja.. je kunt al raden wat er gebeurde... ;) veel ste veel eten! haha

We hebben allemaal een buddy toegewezen gekregen, waarmee we met vragen naartoe kunnen komen, en die ons een beetje wegwijs maken binnen CRP. Tot nu toe heeft dat ingehouden dat we na werk lekker gaan 'borrelen' (ze hebben geen alcohol, dus drinken we chai thee) bij het lokale 'cafe' (allemaal mannen en tv aan met cricket) en gezellig gaan chillen op het dak. Bangladesh verkennen is wat lastig, aangezien we niet weten hoe het openbaar vervoer hier werkt.

Mizan (de vrijwilligers coordinator) had voor ons (groepje vrijwilligers) donderdag middag een tripje naar Dhaka geregeld. Dit hield in: twee uur rijden naar dhaka, bij een (westers uitziende) winkel langs en weer twee uur terug. ahum, haha. Dus we zijn van plan zelf een keer te gaan en proberen dit mbv onze buddies uit te zoeken hoe.

Weekend is hier trouwens van donderdagmiddag tot vrijdagavond, 1,5 dag dus. Doordeweeks zijn we vooral bezig met ons research. Veel mensen interviewen enzo. Nog best lastig, aangezien niet iedereen even goed Engels spreekt, en ze heel snel en monotoon Engels praten. We gingen ook langs bij de directeur van de school, die er ook echt uitziet als een directeur (groot en breed enzo). We dachten een kwartiertje te interviewen (school is niet zo relevant voor ons onderzoek), maar kregen gelijk allemaal uitleg, een rondleiden, kids achter ons aan en ook nog wat te eten en thee, haha. De rest van de interviews gaan gelukkig wat sneller.

Hiernaast doen we nog vrijwilligerswerk. We zijn bezig met het organiseren van een sporttoernooi voor gehandicapten in rolstoel en gaan morgen Annie (andere vrijwilliger, docent Engels in UK die net met pensioen is) helpen met Engelse les geven.

De warmte begint al goed te wennen en de mensen zijn hier erg aardig. Ze staren je wel allemaal aan op straat enzo en willen allemaal een praatje maken of een foto .. maar zelfs dat (BB'er - Bekende Bangladeshi- status) begint een beetje te wennen :P

Ik heb nieuwe kleding laten maken: twee pakjes met pofbroek, lang shirt/jurkachtig en een sjaal. je moet ALTIJD een sjaal om, zelfs bij het sporten, cultuur ding. We hebben een keer meegedaan met rolstoelbasketbal (ik en martha als enige vrouwen) en dan moeten we dus ook helemaal bedekt zijn. De vrouwen sporten om 6 uur 's ochtends, zodat de mannen ze niet kunnen zien. Ze moeten alsnog mouwtjes, iets tot over hun knieen en een sjaal om. warm hor!

De verschillen tussen mannen en vrouwen zijn hier wel erg groot. Zo mag ik mannen geen hand geven enzo. Dan geven ze Matthijs wel een hand en kijken ze mij even aan (of niet) en gaan ze met Matthijs praten. Natuurlijk laat ik dat niet altijd gebeuren en geef ik ze gewoon zelf een hand en stel me voor, of stel me voor voordat ze zich aan Matthijs kunnen voorstellen.. dit schijnt buiten CRP echter niet zo'n goede strategie te zijn (beledigend..) dus tja dat probeer ik dan maar te accepteren... Zij zien hier bv. het geven van een hand aan een vrouw als onrespectvol (vreemd hor). Aan de andere kant lopen mannen met elkaar hand in hand en staren ze je constant aan, als teken van interesse. Is dat dan wel respectvol?

Maargoed, we zullen zien hoe het loopt! ;)

Liefs,

kim

PS: hoe gaat het in het koude Nederland?